De coronacrisis trekt wereldwijd diepe sporen. Vele doden zijn er te betreuren. Ook al komt in ons land het openbare leven langzamerhand weer op gang, we beseffen dat het leven door dit virus veranderd is. Er wordt dan ook gesproken over het nieuwe normaal.
Maar er is meer. Ds. De Reuver de scriba van de landelijke kerk schreef vorige week in de pastorale brief : “De coronacrisis zet ons stil. Letterlijk: de samenleving is stilgevallen. Met alle gevolgen van dien. De crisis zet ons ook op een andere manier stil. De toekomst blijken we niet in onze hand te hebben. Ze is maar heel beperkt maakbaar. We ervaren hoe kwetsbaar we zijn. Het virus heeft geleid tot een herwaardering van veel beroepen. We beseffen ineens welke waarden ertoe doen: doe-eens-lief, niet-alleen, zie om naar elkaar, alleen samen….” Tot zover dit citaat. (de hele brief vindt u op https://www.protestantsekerk.nl/nieuws/pastorale-brief-scriba-bij-zondag-7-juni-2020-vul-aan-wat-ons-ontbreekt/)
Bij dit alles moet ik denken aan een ‘schilderij’ in de huiskamer van mijn grootouders. Daarop stond de tekst van Psalm 90: ‘Here gij zijt ons een toevlucht geweest van geslacht tot geslacht; eer de bergen geboren waren, en Gij aarde en wereld hadt voortgebracht, ja, van eeuwigheid tot eeuwigheid zijt Gij God’.
Wanneer je Psalm 90 leest valt het op dat de dichter zeer onder de indruk is van de kwetsbaarheid van het menselijk bestaan. Maar daar begint hij niet mee, want boven dat alles staat: God, is ons een toevlucht. Levend vanuit dit vertrouwen op God kan hij zijn eigen kwetsbaarheid onder ogen zien. De psalmist beseft dat God er is van eeuwigheid tot eeuwigheid, Hij is de Eeuwige die er was, er is, en blijft. Inderdaad wij mensen hebben de toekomst niet in de hand, maar in al je kwetsbaarheid kun je op God bouwen. Hij blijft, Hij is eeuwig.
Wij mogen op Hem ons vertrouwen stellen. Immers, het bijzondere van deze eeuwige God is dat Hij geen eeuwigheid van ons verwijderd is, want Hij is nabij. Zo nabij dat de psalmist tot God kan bidden en Hem aanspreekt.
Ja, deze eeuwige God is een toevlucht voor mensen zegt de dichter. Toevlucht is een woord dat wij niet vaak meer gebruiken, hoewel het toch ook in de nieuwe bijbel vertaling zo staat. Een toevlucht dat wordt eigenlijk niet van mensen gezegd, maar van plaatsen. Plaatsen waar je veilig bent, noemen wij toevluchtsoorden. Zo is God de Here, een toevlucht. Bij Hem kun je schuilen, vind je steun en houvast, Hij is een helper.
Mijn grootouders waren er aan gewend dat deze tekst in de kamer hing. Ze zullen er niet altijd naar gekeken hebben, maar steeds hing het daar als een getuigenis dat hen zei: Vergeet het niet de Heer is een toevlucht. In alle turbulentie en kwetsbaarheid van het leven vind je bij Hem troost, houvast.
ds. Willem de Graaff